Op jacht naar het noorderlicht in september

17 september 2015 startte ons avontuur naar de Noordkaap en Noord-Noorwegen! We beginnen onze reis met de 27-urige overtocht over de Baltische zee naar Helsinki. Vastbesloten om veel mooie natuur en misschien zelfs wel het noorderlicht te zien.

De Baltische zee
Tegen alle verwachtingen in, vliegt de zeereis voorbij. We relaxen heel wat uren in de houten loungestoelen op dek 11 van de Finnstar. De zon verwarmt onze gezichten en de frisse zeewind waait de pré-vakantiestress uit onze hoofden.

Helsinki en Fins Lapland
Het is grijs en druilerig als we onze auto van de Finnstar rijden. Welkom in Helsinki! We struinen wat door de stad die bekend staat op zijn design. Al snel concluderen we dat Helsinki niet echt ons ding is. Een stad met betonnen blokken, te veel moderne winkels en te weinig sfeer.

Na een onrustige nacht in de autoslaaptrein (je moet zelf zorgen dat je in Rovaniemi uitstapt, er worden geen stations omgeroepen!) lopen we in druilerig weer door Santa’s Village, bij de poolcirkel. We schrijven alvast wat kerstkaarten en maken een babbeltje met de beste baardmans zelf. We razen door de schitterende herfstkleuren van de Finse bossen en aan het eind van de middag bereiken we ons houten huisje in Saariselka.

Een dikke mist kronkelt de dag erna door het bos en onttrekt de berg uit het zicht. Wat een stilte en rust! We relaxen wat in onze cottage en halverwege de middag is het tijd voor een wandeling. We lopen over de houten planken richting de top van de Kiilopaa. De mist trekt zich langzaam terug, maar de lucht blijft staalgrijs. Dan ineens staan we oog in oog met een kudde rendieren. Wow! Wat een prachtig geluid: het doffe geklop van hun hoeven op de zachte bosgrond.

Alleen op de Noordkaap!
Na het ontbijt maken we ons op voor de langste rit van de reis; vandaag rijden we naar de Noordkaap! Bijna 500 kilometer met een geschatte reistijd van 7 uur. De eerste uren rijden we door een dikke mist. Het geeft Lapland een nog mysterieuzere uitstraling. De herfst heeft volledig toegeslagen en hoe noordelijker we komen, hoe meer de vurige kleuren ons tegemoet springen in de verder grijze wereld.

En dan zijn we daar ineens: aan het eind van de wereld. We staan helemaal alleen te genieten van het uitzicht op de Noorse zee aan de ene kant en de Barentsz-zee aan de andere kant. De wereldbol is even helemaal voor ons en we hebben alle tijd voor een uitgebreide fotoshoot. De zon zakt steeds lager aan de hemel en gloeit rood, roze en oranje. Wat een indrukwekkend hoogtepunt van onze reis!

Ansichtkaartenparadijs en een droom die uitkomt
De komende dagen zijn al even fantastisch. Na elke bocht die we rijden, roepen we uit hoe ongelooflijk mooi het hier is. Het topje van Europa, wat ons betreft de mooiste plek op aarde. Machtige bergwanden, die nooit-ophoudende herfstkleuren en steeds van kleur wisselende diepe wateren. Met de zon erop zijn we in ansichtkaartenparadijs beland. Op een gegeven moment zien we zelfs dolfijnen zwemmen in de baai langs de weg. Het is zo stil buiten dat we ze horen ademen als ze boven komen. Voor ons adembenemend!

In Tromsø komt onverwachts een droom uit. Ergens rond een uur of 1 ’s nachts kijken we uit het raam en zien dat het volledig helder is. Mijn man roept dat hij in de verte een licht ziet flakkeren dat toch wel heel erg op noorderlicht lijkt. En ja hoor, ik zie het ook. Heel zwak in de verte. Zou het echt?! We kleden ons aan en rennen midden in de nacht de staat op. Het wordt steeds duidelijker: we staan hier echt naar het noorderlicht te kijken! Gewoon, vanuit midden in de stad. De felle kleuren dansen door de hemel en met tranen in mijn ogen kijken we het aan. Het is een onvoorstelbare droom die uitkomt.

De Lofoten
De regen komt met bakken uit de hemel als we Tromsø verlaten op weg naar de Lofoten. Volgens Voigt Travel is dit de mooiste rit van de vakantie, maar we merken er niet veel van. Dikke wolken, veel regen en mist bepalen het uitzicht voor de eerste 300 kilometer. Pas tijdens het laatste uur beginnen we een beetje te zien waar we zijn. En ja, het is hier echt heel mooi! Veel water, duistere bergpieken die ineens voor je opdoemen en dan ineens stijle bergwanden die kaarsrecht het waker induiken. Spectaculair!

De volgende dag schijnt de zon volop! Bij de receptie vragen we naar tips, de hoogtepunten van de Lofoten. De Noor begint enthousiast leuke plaatsjes op de kaart aan te strepen en al snel staat eigenlijk elke plek op de eilanden onderstreept. We gaan maar gewoon rijden. We bezoeken het vissersplaatsje Henningsvær, rijden naar het surfstrand van Unstad, langs het viking langhuis (helaas gesloten!) in Borg tot aan de witte zandstranden van Bamberg. Grote duistere pieken doemen soms vanuit het niets op en zijn omringd door de zee in veel verschillende tinten blauw en groen. Wat een paradijs!

De klapper van de dag is ’s avonds laat. Alle wolken lossen op, rond een uur of 11 loop ik de steiger op en… noorderlicht! Hoeveel geluk kun je hebben? Voor de tweede keer in een week vergapen we ons aan het magische schouwspel aan de hemel.

Storm!
Het weer slaat behoorlijk om.. De eerste herfststorm komt aan land! De wind gierde om het huisje en houdt ons ’s nachts flink wakker. Onderweg naar het ontbijt waaien de mutsen bijna van ons hoofd. De man van de receptie kijkt ons lacherig aan als we opmerken dat het flink tekeer gaat. “De echte storm komt nog,” waarschuwt hij terwijl hij de stoelen van de steigers haalt. Er worden golven van 16 meter hoog verwacht en de ferries van en naar de Lofoten zijn gecanceld.

Wij rijden vandaag de Lofoten weer af. 100 kilometer na Svolvær wordt het echt spannend: een brug is afgesloten vanwege de harde wind. Een paar Noren proberen het toch en wij sjezen er maar achteraan. Wat anders? De storm gaat alleen maar heviger geworden en dan staan we hier vanavond nog. Het worden een paar honderd zeer spannende meters, maar we halen zonder kleerscheuren de overkant. We zetten er flink de vaart in, want er komt nog een brug aan en een andere manier om van de Lofoten af te komen is er dus niet. Gelukkig is de storm iets verder naar het oosten minder hevig en zonder al te veel spannende momenten komen we aan in Narvik. Onze hotelkamer is op de 14e verdieping waar we de wind flink horen huilen als de storm hier uiteindelijk ook aankomt. We maken onze Noorse kronen op in de bar op de 16e etage. We drinken cocktails met uitzicht op de twinkelende lichtjes van Narvik.

Zweeds Lapland
Zweden is de laatste bestemming van onze reis. Het is ineens koud aan het worden. Maar 2 graden boven nul en ik zie zelfs wat kleine sneeuwvlokjes tussen de regen door dwarrelen. Op een aantal bergen sneeuwt het sowieso. Mooi!

We parkeren de auto bij Abisko National Park en wandelen bijna 2 uur door de schitterende natuur. Eerst om een kloof met ijsblauw water dat naar beneden dondert en daarna langs de rivier en terug door het toendra-landschap. Overal berkenbomen en uitzicht op de besneeuwde bergtoppen.

Magisch afscheid
Als we weer in Finland zijn, doen we nog wat inkopen voor thuis en voor de komende dagen op de trein en boot. Ruim op tijd rijden we de auto de slaaptrein op. Volgens de website Spaceweather is er een onwijs actieve aurora aan de gang. We doen alle lichten in ons hutje uit en turen naar het noorden. Het is ongelooflijk… Daar danst het noorderlicht weer aan de hemel! Het mooiste afscheid dat we ons konden wensen…

Inge

Reizen in september